the play

a shallow look
in your gloomy eyes
and a heart that doesn’t beat
you hide so well
in playing dead
still your soul’s in it
if i could move
i’ll let your hands
feel what is in my chest
a beating heart
where my love cries
and a pain that knows no rest
your bed so warm
is inviting me
to share a one last kiss
but waking up
when you are gone
is forever i will miss
so instead i’ll pass
this one more chance
to hold you in my arms
i’ll leave you be
to someone else
who deserves more of your charm
this coward prince
who doesn’t own
a kingdom and a crown
will walk away
from the fairy tale
that’s being written down
a tucked tail
and lowered flag
oh, war drums roll defeat
the curtain’s close
it hides the tear
of the sad clown underneath
the audience roar
like a thunder clap
but they will never know
what makes this play
a tragic one
is the actor in the show.

144 responses to “the play

  1. What makes this play
    a tragic one
    is the cowardice
    of the prince that is
    the narrator;
    Not to mention
    the stupidity
    of the doodled actor.

  2. kahit pangalawa lang ako, hindi pa rin ako makapaniwala. hehehe

  3. galing naman ng english so crispy and meaningful.

    pero sana wag ako masabihan ng ganyan. ayokong sabihin sa akin na sige doon ka na sa iba kasi baka may mas better sa akin. siya ang saksakin ko hahaha
    mabuhay duking ganda ng istorya!

  4. bat ganun?
    mahal mo nga di ba kaya magsikap at gawin lahat sa malinis na paraan para ipaglaban sya at maging kayong dalawa.
    hinde hadlang ang kakulangan, hamunin ang sarili at patunayan na kaya mong maging karapatdapat kanino man.

  5. the only things that life denies you are the things that you are willing to let pass by. fight for the things you love, and love the things that are worth fighting for.

    tol, it’s hard to take chances but sometimes it’s better if you do.

    • kung hindi ko alam na ikaw si bon talampas,iisipin ko rin na ikaw si joe d’ mango.salamat sa advice.natuwa lang akong paglaruan ang mga salita at aksidenteng makagawa ng tula.

      ang totoo,ang saya-saya ko!hahaha!

  6. Yet each man kills the thing he loves, By each let this be heard, Some do it with a bitter look, Some with a flattering word. The coward does it with a kiss, The brave man with a sword!”

    nice one Duking 🙂

    • whaaaa…ang ganda naman ng comment mo anne!very poetic.

      in other words,nice comment!

      asan kaya si pong?pinipilit ko kasing bigyan ako ng kopya nung pictures ni lady in penk!

      • @kuya duking
        nakakuha ng TRO si ate anne para pigilan ang pagpapalabas nung picture ni ms. pinkish violet eh kaya left no choice tayo na mangarap na lamang na masilayan siyang muli.

        salamat at napapangiti niyo ako, appreciate much!

  7. nice one, duking..
    sumusuko ka na ba? tama yung sabi ni bon, fight for the things you love. but if it’s not worth it, just let go. perhaps it would be easier to accept that both of you are not meant to stay. and perhaps you both would be happier that way.

    ganda ng concept, pulido din ang english ha.
    level up ka na talaga, duking.. 🙂

    • ang ganda ng play.

      kaso kailangang tanggapin ng actor na ang play ay play.walang dialogue na pwedeng isingit…sa simula pa lang,alam na nya kung ano ang ending.

      hindi kaya katapangan din nang inako nya ang role?hindi kaya maligaya s’yang ginampanan ang bahagi nya sa palabas?hindi kaya nadadala lang tayo ng papel na ginampanan nya?

      gusto kong isipin na mas masaya sya sa totoong buhay.

      salamat,miss addicted to green bell pepper!

  8. very significant sa akin yung curtain call/close.

    be blessed kuya duking.

  9. Two souls met in a dance. There was a sweet soul playing in the background. there was rythm–there was harmony and soon, love in the air. in that single moment, there was magic . they fell in love and they started building castles/palace in their dreams. They vowed to be together till the end. But, somewhere in the midst of the most magical moment, they got lost in the dance. They lose touch of each other’s hands. Something went wrong and they can never do anything. They were drifting away—away from each other, their castles been taken away by the waves, their palace slowly falling apart.There were tons of questions but neither have any answers.
    The music stopped and then there was silence…..
    They were not aware who let go first…they both turned around, walked away an never looked back.Maybe they just accepted things and plan to look ahead in order to move on… let the footprints of the heartache be blown away by the winds of time and acceptance.
    and hope….
    hope that one day, their hearts will soon beat… for once again theyve found a partner…. their destined partner in life’s endless dances, and will keep hoping not to get lost once again….

    Do not be afraid to dance the dance of love.. do not be afraid to hope.. you need not to have your own kingdom–a crown to boast.. you just need you.. your love to make it work.. to create a rythm…do not give up..take the risks…do not be afraid.. happiness awaits..

    • isang napakagandang love story ang kinwento mo,yanah.but sometimes,love is not as easy as dancing and losing the rhtym and finding each others hand ulit.all that is left is hope then you’ll start over again to find the very same feeling na naramdaman mo.kadalasan,iba na pala yung kasayaw mo pero kabisado mo pa rin ang tugtog at ang ritmo dahil nagmumula sa puso ang bawat galaw at indak.

      literal,hindi ako marunong sumayaw pero naniniwala talaga ako na isang araw,sasayaw ako ng walang pag aatubili dahil sa pag-ibig.naks!

      salamat…napakaganda talaga ng nai-share mong comment.

      • who says love’s easy? kahit sa anogn sitwasyon/pamantayan o kung ano pa man.. hindi naging madali ang pag-ibig. kahti kailan may susuungin kang kung ano na siyang magpapahirap sayo.. nasasayo na alng yan kung pano mo ito haharapin..maaring tama ka na one day youll find yourself dancing the same rythm but only to find out with a different partnet.. PERO… kung sadyang totoo /wagas ang pag-ibig nyo sa isa’t-isa.. you’ll eventually find yourselves back in each others arms..

      • natutuwa ako how you view love.

        in reality,it takes two to tango.so with the chacha at ang see-saw.

        life is what we make it.iba sa pag-ibig dahil kahit anung pilit mo minsan,ang hirap piliting sumabay sa sayaw na magkaiba na pala ang tugtog ng inyong mga puso.magiging katawa tawa ka lang sa paningin ng manonood pagkatapos.

        pero tama ka…effort talaga ang magmahal.

      • sometimes things doesnt happen based on the script na ginawa natin. scratch the sometimes… most of the time thats how it is.. lalo na pagdating sa pag-ibig.. sugal yan eh.. dapat matuto kang sumugal.. you will never know if you will pass or fail the subject unless try mo mag sit in dun sa klase na yun. nakakatuwa, hindi ko rin akalain na ganito apal ang paniniwala ko tungkol sapag-ibig, from someone na galing sa napakaraminggggg failed relationships hahaha.. pero, natuto tayo sa nagdaan at natututo pa some more.. at pinapagtibay ng panahon na rin..
        wat im trying to say is, (ung gasgas na linya na habang may buhay may pag-asa) kaya dont lose hope, keep on hanging.. walang masama kung susubukan mo..(take risks) malay mo instead na may mawala sayo.. may madagdag pa… :d walang kasiguruhan ang lahat PERO, everything’s worth a try ….

      • ang sarap ng conversation na ‘to.i admit na ang dami ko ulit natutunan.it was like parang i know this dati pa and yet,ngayon ko lang ulit nare realize.

        maraming salamat yanah.i know what it feels like when you walk away sa relationship na halos ginawa mo na ang lahat but kailangan nang tapusin.
        masaklap at nakakapanghinayang pero katulad nga ng sinabi mo,habang may buhay….may pag asa.

    • hahaha ako rin. ni hindi ko gna expect na halos magkadugtong lang tong entries natin eh.
      ganun naman talaga diba? we sometimes forget kung anu ung mga natutuhan natin dun sa mga past failures weve had before.. only to find out in the end na naggaling na pala tayo dun.. nadaanan na pala natin… still diba?
      hmmm as the saying goes…. the show must go on…

      alam ko naman hindi mo tuluyang isasara ang telon ng entablado mo 😀

      • magsasara ang telon pero patuloy ang rehearsal ko sa backstage ng buhay.malayo sa nakikita ng mga manonood pero andun ang karakter ng pag-ibig sa totoong mundo.

        hindi pinapalakpakan ng marami pero sadyang tinangi para sa nagiisang minamahal.naks!

      • tama lang naman yun..
        malay natin sa susunod na pagkakataon, muling magbubukas ang telon, at ang karakter na masikap na nageensayo sa backstage ay muling mapapanuod ng mga tao.. 😀

  10. paano magiging karapat dapat ang isang umiibig sa isang pagmamahal kung duwag siya…

    • sa parehong katanungan na para saan ang tapang kung ang pagkagapi ay nakatakda na bago pa man magsimula ang pakikihamok.

      yan rin siguro ang dahilan kaya tumatanda ng daan daang taon ang mga pawikan.tinatago nila ang kanilang katawan sa banta ng anumang sakunang darating.

      hahaha!sorry jowyow.pinangangatwiranan ko lang ang aking karuwagan!

      • pano mo naman nalamang talo ka na kung di ka sumubok… malay mo mag-iba ihip ng hangin 😀

      • sumubok din naman ako.but the play is written differently from what i want it to be.i just play the piece of the act na andun na yung script,istorya at ending.tinanggap ko yung role.may humiyaw ng cut nung sinubukan kong baguhin yung eksena.

        ang saklap!

  11. hmn, and this was posted under the category “like a poorly written poem.” “poorly written” pa pala yan ha. now you make me wonder kung anong lalabas kung susulat ka ng tula na hindi mo itinuturing na “poorly written” 🙂 baka pang-Palanca na yun hehehe

  12. karuwagan o pagpapalaya?

    di ko masyadong naintindihan..henglis ih,hihihi natuwa ako sa gumagalaw na petyur…ang galing!

  13. bakit naduwag ang prinsipe?
    bat kelangang palagpasin ang pagkakataon?
    bat kelangang isipin na pwedeng may mas higit pa kung kontento naman yung babae sa kanya?

    baket kuya? baket?

    anyway, ang ganda nito. nag-iwan nga lang ng madaming “bakit” sa akin coz you know, i can so relate. umi-english ako :)))))

  14. Dun ako sa post na naiintindihan ko.

    Yung post na hindi ko na kelangan magpanggap at magcomment ng mahaba para magkunwaring nakarelate ako.

    Hmmkei?

    Dukingsters! Walanghiya kang tunay! Haha.

  15. Leche bawal na pala magcomment sa previous post. Aapela pa naman ako.

  16. hahaha. ang kulit naman ng drowing…

    at hindi ako makapag comment dun sa post ke Jkul…. tapos english tong post mo na to? ang hirap mag-isip kapag tumutulo ang dugo sa ilong….

    nice na lang… hindi pilit yan a. mukhang me pinaghuhugutan…

  17. ganda naman, sad nga lang,

    padaan po ulitmanong duking!hehe

  18. lufet! ramdam na ramdam ah.. tagos sa dibdib..

  19. ang sakit naman nun! Sinaksak sa dibsib, malungkod na dula. 😛

    — salamat Sir Duking.. Nag-update na din ako ng blogroll. Happy Monday! 😀

  20. @ Duking..!
    nung akitibo pa ako…
    sa entablado..,
    binibigyan ko nang…
    kalayaan ang mga…
    alagad nang sining na…
    ibahagi ang kanilang…
    opinion sa kung paano…
    dapat…
    i- treat ang isang caharacter..!
    nasa actor parin ang pasya…
    kung paano niya gagampanan…
    ang role niya…
    sa naka latag na linya..! 🙂

    • daniel,hindi naman talaga ako actually naging part ng any play sa stage.naisip ko lang yung kalagayan ng mga stage actor kung may part yung totoong buhay nila na hindi nila pwdeng isama sa pagtatanghal.ang hirap yata siguro nun.

      hindi ko alam kase nung hi skul ako,kapag may school play…ako ang laging props man.hehehe!

      • @ Duking..!
        the first comment was…
        meant to be…
        allegoric..!
        hahahahahaha..!
        anyway..,
        as to…
        detaching one’s self from…
        a role..,
        actually…
        encouraged nga yun eh..!
        we do that during workshops..!
        “internalization” ang tawag..!
        bale…
        from their experiences..,
        duon sila kukuha ng core emotion..!
        pero…
        ang execution dapat…
        parallel dun sa character na…
        meron sila..!
        mahirap talaga mag detach…
        pero…
        kapag dumaan naman sa workshop…
        kaya naman..!
        sana nakilala ko kayo…
        nung…
        super active pa ako sa entablado..!
        para ma invite ko kayo sa…
        mga plays namin..! 🙂

  21. mapamalalim na tagalog oh nakakapadugong english eh napagaling mo…

  22. ay late nako! 😦
    ayun oh! bumalik na si kuya dukz sa katinuan! ahaalolz!
    at dahl jan balik na din ang usual koment ko…
    ang galing galing talga!.. haizzz…lolz!
    en like ko na din ung poem kht nosebleed! ahaha..
    yeheyyy!!

    • sorry naman kayedee.

      actually hindi ka late.syempre busy ka sa pageant.naiintindihan ko naman,miss las vegas ka eh.

      salamat.nag testing lang ako ng english na poem.mukha namang nag enjoy ka.papahiran ko na lang ang duguan mong ilong.hahaha!

  23. ayun, bakit dito pwede magkomento? kokoment sana ko sa last post. ingglis duke ingglis!!! ano problema mo!!! ikaw ba yung actor dito ha??

  24. duking, paano kung may tanong si yanah at kailangan ng kaunting privacy? ahihihihi
    por eksampol ba eh.. kung anung kulay ng brip ni duking at kung ilang side a side b ba ang nagaganap bago maiparamdam ang paglaba? hihihihi

  25. nice. 🙂

    hindi ako fan ng tragic love story until koreanovela era. hahahaha.

    pero ganda ng doodle, as always. 🙂

  26. duking, bakit parang nadadala ako sa kalungkutan ng istoryang ito?
    hindi ako mahilig sa mga malulungkot na istorya ng pag-ibig pero naunawaan ko na, na sa pag-ibig pala walang black and white lang, walang ,masaya o malungkot lang, parang pinaghalong black and white pero hindi naman grey, parang pinaghalong masaya at malungkot pero hindi simpleng pakiramdang ewan lang. 😦
    nice post duking. 🙂
    minsan nga, mas mabuti na yung pinipilit nating paniwalain ang sarili natin na totoo ang isang dula-dulaan lang, para naman makaramdam namn tayo ng parang totoong kasiyahan, kahit sa madaling oras lang. kung iniisip kasi nating isang play lang ang lahat, habang nasa dula-dulaan ka na, magiging malungkot ka na sa play mismo, mas magiging malungkot ka pa sa totoong buhay. 😦

    pero alam mo duking, pwede rin namng ganyan ang iniisip ng prinsesa di’ba, na nasasaktan din siya dahil dula-dulaan lang ang lahat.. baka naghihintay siya na magpakatotoo na yung prinsipe at sabihing gusto niyang totohanin ang lahat? 🙂
    gandang araw duking! 🙂

    • napaka postive ng pananaw mo sa buhay at pag ibig kat.ang lawak ng pagkakaunawa mo sa mga bagay na hanggang ngayon,kinalilituhan ko pa rin.

      mahusay,mas nagkaroon ng saysay ang tula dahil sa pakahulugan na rin ng nagbabasa.

      • ay naku, sobrang nalilito din ako duking, pero dahil na rin sa inyo, andami-dami kong natututunan..naunawaan kong ang isang bagay pwedeng makita sa ibat-ibang anggulo.. 🙂

        nice post duking.. 🙂 naiisip kong totoo ang mga karakter at totoo ang damdamin,pero sana umiba yung ending kung sa tunay ng buhay. 🙂

        gandang araw saýo. 🙂 mag-aabang ako ng mga post mo pa. 🙂

      • may mga nangyayari sa backstage na higit na totoo sa lahat ng nagaganap sa stage.malayo sa mata ng audience at liwanang ng spotlight pero laging nasisinagan ng bituin at buwan.

  27. O Romeo, Romeo, wherefore art thou Romeo? parang ganun lang oh’ nyahahaha.. isang master piece na naman galing kai master duking.. mabuhay!mabuhay!mabuhay!

    “My only love sprung from my only hate! Too early seen unknown, and known too late! Prodigious birth of love it is to me that I must love a loathed enemy. “-romeo and juliet

  28. may tanong ako kapitan hook!

    pano pala kung ang actress ay di umaarte, na ang ginagampanan nyang role ay kapareho ng nararamdaman nya?.,di mo namalayang totoong sinaksak mo na sya…hmmm, anong gagawin mo?

    hindi ba, parang inassume mo na agad ang situation na sa totoo lang di mo naman alam talaga kung ano ang nasa loob ng prinsesa?..weeeh! diba?

    hindi ordinaryo ang prinsesa mo..hahahaha, assuming lang ako, promise!..

  29. hehehe parang kilala ko ang mga gumaganap sa dula este tula este duking’s poem “the play”. 😀

  30. binigyan mo ko ng sumpa. di ko maiwasang di i-relate sa kwento mo noon ang mga sinusulat mo ngayon. paksyet. ako na ang tamang hinala. ako na ang malisyoso. tae. dapat di na ko nakinig noon. wala sana akong sikreto ngayon.

    • ok… para sa kaalaman nina salbe, vaj, momi kaye at sa ibang naintriga sa sinabi ko sa taas, wala talaga akong alam. i was just messing with you. wahahaha.

      • Para din sa kaalaman ng lahat, wala din akong alam dito. Kumbaga sa murder case, ako ay napaghihinalaan lamang. Innocent. Talk ko my lawyer. Bwahahahaha.

      • @ tinkerbell: the beauty of writing. ang sarap kapag matatalino yung readers. they will fill up the rest of the tale and the story. and i’m glad you’re asking me the things that i should have ask myself.save me from the trouble. salamat.hahaha!

        @tarbs: pre,it could be you and her or it could be me and someone else.story of our lives.hehehe

        @kurahcha: thanks for the wonderful comment.hindi ko alam kung anung ibig sabihin nung sinabi mo but it sounds interesting.parang may pinaghuhuhuhu….

        @ salve: hi,there!

      • Huh? Na lost ako. Pero para di halata, lilinya ako ng:

        TAE MO DUKING MAY SAGO!

  31. come a little closer filcker in flight. We’ll have about an inch space but i’m here, i breathe what you breathe out…

    binibilang ko kung ilang saksak habang nagsasabing sana itigil na nya ang pananaksak. pero ayon oh ayaw mag stop. nakaloop ata. (:

  32. awww… nakakalungkot.

    babalik ako pag may sapat na akong dahilan para kausapin ka ng mas masinsinan.

    • kabaligtaran ng totoong kasiyahan ko ngayon,miss kaye.

      nakapag thank you na ba ako sa’yo?

      thank you ha!

      • haha! hay duks… palagay ko marami tayong dapat pagusapan talaga. alam mo ang email ko…pag me oras ka lang naman. hehehe.

        you are most welcome. kung minsan naman kasi kelangan lang literal na knock some sense in other people’s head at magiging ok na ang lahat.

  33. waaah.
    tula na tapos english pa
    eh di nosebleed

    pero ang .gif image! sugoi!!!
    lagi na lang!

  34. You busted yourself
    In this act of theater play
    You’re not so good actor
    Not hiding emotional pains
    You didn’t ask
    And you didn’t know
    I just waited for you!!

    ***at ikaw lagi ang bestpren ko dito. 🙂

  35. nakakalungkot..

    aw!!!ang talas talaga ng tula nakakasugat..

    hanglalim ng pagkakaingles kasing lalim din kaya ng sakit at saksak na nangyayari sa nasa taas????

  36. BASE! =)) basta!
    Tragic nga. tsk.hai ewan nalang ahh. ayoko mag comment. :p

  37. The Play ang Title
    huhulaan ko may sequel pa ito
    ng
    The Rewind
    The Fast Forward
    The Pause
    The Record

    wala lang akong masabi, kainip kasi.

  38. Graveh naman to bkit nman sinaksak wla na ba tlagang pag-asa…? Wag mawalan ng pag-asa habang may buhay pa duking.. !!! I know you can do it… 😀

  39. padaan………

    Mr. writer/director/narrator/actor asan na po ung prinsepe?
    pde po pakibatukan for me.. ang shonga shonga eh (hehe peace ^_^).

    Sinabi ba ng princess directly sa prince na hindi nya ito gusto at wala syang aasahan dito? Kung HND… bakit naman sumuko agad si peterpan?

    Nuon hnd ako naniniwala sa sinasabi nilang ‘pag matalino, bobo sa luv’.. pero ngaun parang sumasang ayon na’ko. Ang talitalino mo kuya, ang galing galing mong magsulat, ang taba ng utak mo… pero ba’t ngaun ang nega ng isip mo.. At kelan pa tinimbang ang pag-ibig sa bigat ng korona at dami ng kastilyo? aber!? kelan pa? (…hmm insecurities??) haizzt.. wala talagang matinong maidudulot yang salitang yan. pakidelete nga sa vocabulary. Eh pano kung parehas pala kau ng nararamdaman ng princess? eh di nsa-huli-ang-pagsisisi-if-i-cud-turn-bck-tym-sna-may-tym-machine ang drama mo.. and on her part.. knowing na gnun mo sya kadaling iginive up, mas msakit pa un sa saksak ng espada.

    GO FIGHT FOR YOUR LOVE Kuya!! ang dami mong supporters oh! hehe.. impernes ur highness malakas ang vibration ko (fullmoon ngaun).. may pagtingin din sayo ang mahal na prinsesa.. ayiiii *kiligness* well atlis cguro khit konti, nsa sayo na un kung pano mo pararamihin.

    Oh sya! ako na! ako na ang feeling close. ako na ang nangengealam. hehe.. sori nemen.. napadaan lang po. umiextra lang. baka sakaling madiscover ^_^

    “……but they will never know, wat makes dis play a tragic one is d actor in d show” –nakalimutan mo atang matatalinong gaya mo ang mga audience mo. eh kse ba nman kse, hindi kaya obvious. hindi po tlga. as in hnd talaga. haha.

    cge po. napadaan lang me.

    PS: ang kyoooooooooooooooooot ng doodle!!! galing nyu po gumawa ng .GIF ..ankyut lumuha ng princess ^______^

    PS ulet: tapos na po ba talaga ung play?? baka nman pede pang i-edit ung script.. mas masarap prin kseng basahin ung “…en dey livd hpply evr aftr”

    ~**FIN**~

    (sana kuya umadlib kna lang)

    • napakaganda ng comment mo.so full of hope and very positive.can’t help but smile dahil most of those who give their comment are seeing things that i never try hard to look at or maybe i’d been afraid to look at.life is a big play.the princess will find his actor at the back stage after all the characters make their final bow.the writer will write another story and scripts. the lightman and the propsman will walk away ’till the next play. pero ikaw,at ang lahat ng audience,maiiwan sa puso mo yung saklap at ganda ng pagtatanghal…

      ako naman,hahalikan ko sa pisngi ang inspirasyon ko ng lahat ng bagay na ginagawa ko.hehehe!

  40. plastik ka duking. yun lang.

  41. Dapat hindi mo binitiwan yong espada, sa likod mo naman sana sinaksak para pantay.

  42. delubyo sa mga comments. nakakapanibago, ang dami ng new bloggers…

    hello sa inyong lahat.

  43. nice!

    hirap naman ng ganito.

    nagmamahalan lang kayo sa stage.

    pero pag-cut na at wala ng ilaw, maglalaho ang lahat

    i feel sad for the prince

    nangyayari toh sa totoong buhay. lalo na sa porn. haha

    excuse me poh.. 🙂

  44. tangina lang, bat parang nakakarelate ako nang major major sa tulang ‘to?

    aargh! ayoko nang mainlababo. putangina talaga.

    at namamangha na naman ako sa gif loop mo. hahay.

  45. Kuya duks!!! ‘langya, nakasiping mo na pala si Mang Kulas! kamukha ba sya ni Carlo J. Caparas gaya ng nasa dudel mo? haha.. namiss ko magkalat dito..

  46. theatre play, just what life should be, one character after another, you will know someone, yaan mo na yung mga lumipas na karakter… they already got their talent fees…

    just wait for the part two, and try to figure out on what the Great Director is planning for you… 😀

  47. di ko mahanap comment ko T_T

  48. Ako din di ko mahanap comment ko 🙂

  49. wala si kuya duking,
    may kinalaman si Jess at si ate anne dito.

Mag-iwan ng tugon sa kuhracha Pindutin ito para bawiin ang tugon.